De laatste tijd ervaren klanten van verschillende vormen van gemeentelijk doelgroepenvervoer (leerlingenvervoer, jeugdwetvervoer, WMO-vervoer, Regiotaxi en vervoer naar dagbesteding) steeds vaker dat vervoerders niet altijd meer de kwaliteit kunnen leveren die ze gewend zijn of mogen verwachten. Resultaat: veel en veelal terechte klachten. Daarbij wordt vaak het chauffeurstekort als oorzaak genoemd. Veel mensen denken dat dit tekort pas na Corona ontstond. In werkelijkheid waren de eerste signalen al in 2018 te zien. Corona heeft het probleem vergoot, maar het zat er dus al eerder aan te komen.

Nu wringen opdrachtgevers en vervoerders zich in bochten om er het beste van te maken. In bepaalde regio’s mogen ouderen en gehandicapten pas gaan reizen wanneer alle leerlingen op school zijn. Er worden leerlingen volgtijdelijk naar school vervoerd (2 routes achter elkaar). Ondanks alles blijft het behelpen.

Beperken reistijd?

Landelijk is de discussie over oorzaak en mogelijke oplossingen inmiddels flink losgebarsten. Daarbij wordt ook de wens van ouders van leerlingen betrokken om de maximale reistijd voor leerlingen flink te verminderen. Een terechte wens, zeker vanuit ouderperspectief, maar we moeten de vraag durven stellen of dat nu wel haalbaar is. En dit lost het hoofdprobleem van nu, het chauffeurstekort, niet op. Het zou het zelfs kunnen verergeren. Er moeten meer wagens en chauffeurs voor worden ingezet, en dat is nu even moeilijker.

Aanvullende begin- en eindtijden

Inmiddels  is er landelijk al veel over oorzaken en mogelijke oplossingen gedeeld, maar één onderwerp wordt daarin onderbelicht. Als het al ter sprake komt. Het wordt als een hete aardappel aan elkaar doorgegeven: het aanpassen van verschillende aanvangs- en eindtijden van de locaties waar de reizigers naartoe moeten. En op zo’n manier dat vervoercontracten echt zo kunnen worden ingericht  dat een vervoerder hierin goed kan combineren en chauffeurs er een mooi contract aan overhouden. Wanneer je er als oplossing voor kiest om verschillende vormen van doelgroepenvervoer in één contract uit te vragen, dan ben je er niet wanneer iedereen nog op hetzelfde moment vervoerd moet worden.

In onze contacten voeren we dit wel vaker als mogelijkheid op, maar dan merken we dat dat maatschappelijk moeilijk ligt. Tenminste, daarom durft men er niet aan. In plaats daarvan worden liever de huidige schotten en begintijden gehandhaafd. Het aparte is dat een deel van de locaties waar leerlingen en anderen naartoe reizen ook door overheids- of zorggeld worden gefinancierd. Denk bijvoorbeeld aan sociale werkvoorziening of dagbestedingslocaties. Met kleine verschuivingen in begin- en eindtijden of andere afstemming, kan het vervoer beter en het meest efficiënt, ook voor de opdrachtgevers, geregeld en ingekocht worden. Dit zou altijd een uitgangspunt moeten zijn. Ook los van het huidige chauffeurstekort. De verschuivingen hoeven niet groot te zijn. Effecten voor het personeel op andere bestemmingen en voor de klanten (en ouders) zijn te overzien. Het hoeft geen aardverschuiving te worden in het doorsnee dagprogramma van alle betrokkenen.

Deze blog wordt bewust wat prikkelend geschreven. Vooral om aandacht te vragen en de discussie durven aan te gaan. We moeten dat in de discussies en het zoeken van oplossingen durven te bespreken. Ik hoop dat dit snel gaat gebeuren en wanneer je er meer over wilt horen, neem dan gerust contact met me op.

P.S. Ons zijn natuurlijk ook een aantal goede voorbeelden bekend.